Menu
Om 11.00 uur vertrok het blauw-witte legioen naar “ ’t Kuipke” in Westerlo. Iedereen mooi op tijd - iedereen strak in het pak – iedereen uitgedost in onze favoriete kleuren. Kosten noch moeite waren gespaard om er een memorabele dag van de maken.
Na een ontspannen héénrit zonderde onze U13 zich af - samen met de trainer Paul Baeyens en ploegafgevaardigde Jan Porto-Carrero. In de juiste focus komen is dan ook cruciaal voor deze wedstrijden.
Het talrijk opgekomen blauw-witte legioen dronk en danste zich – onder een heerlijke lentezon - dan weer in de juiste supporterssfeer. Doch … ook bij hen stonden de zenuwen strak gespannen.
Om 13.30 uur werd de finale op gang gefloten. De eerste tien minuten gingen gelijkgaand op met toch een licht overwicht voor KSK Weelde. Stilaan voerde KSK Weelde de druk op die resulteerde in enkele afstandsschoten, die puik uit de goal geramd werden door de Broechemse keeper.
Bij één van de zeldzame tegenprikjes van Broechem werd de bal hoog voorgezet, waarna die pardoes in doel verdween. Broechem op voorsprong, volledig tegen het spelbeeld in.
De volledige eerste helft bleef KSK Weelde druk uitoefenen op de goal … doch, de bal wou er gewoon niet ingaan.
Vertwijfeling bij de supporters … het wordt toch niet zo’n wedstrijd, waarbij je heer en meester bent, overduidelijk de baas bent op het veld en toch verliest.
Na 25 minuten floot de scheidsrechter de eerste helft af met een 0 – 1 achterstand, terwijl KSK Weelde met een héél klein beetje meeval er 4 zelfs 5 in het mandje konden leggen.
Ook in de tweede helft hetzelfde spelbeeld … KSK Weelde met duidelijk overwicht, kansen creërend, maar de bal wou er “godverdomme” niet in.
En toch geschiedde het mirakel … . Het blauwwitte legioen stond als 9°man achter hun ploeg! Scherpe kreten – peptalk – een “komaan” en “blijve knokke”. De energie van de supporters werd duidelijk geabsorbeerd door de spelers. Na een zoveelste aanval belandde de bal in de voeten van onze pocketspits Bent Moeskops. Aanpakken met de rug naar goal … een korte draai en … BAM. Eindelijk de verlossende gelijkmaker. De supporters door het dolle heen … hier en daar vloeide zelfs een traan van opluchting.
Zoals al zo dikwijls dit seizoen werd KSK Weelde fysiek de sterkste ploeg, alhoewel Broechem ook aanvallend bleef voetballen – doch onze keeper en onze verdediging speelde een ijzersterke wedstrijd.
Ons middenveld maalde kilometer na kilometer om snel de omschakeling te maken van verdediging naar aanval.
De aanvalslinie knokte zich naar voor en bleef de Broechemse goalie bestoken.
KSK Weelde nam duidelijk de bovenhand. En daar is ie dan … een hardwerkende Lukeny ramde de verdiende 2 – 1 tegen de netten.
Een tsunami van geluid weerklonk van de tribunes – van de hel naar de hemel!
Tactisch klopte het volledige plaatje … puik werk van de coach!
De blijvende dominantie resulteerde nog in twee goals van Ferre Van Den Heuvel 4 – 1 ! Wedstrijd gespeeld!
Dat voetbal emotie is, werd duidelijk na het laatste fluitsignaal! Spelers vlogen elkaar in de armen – Paul Baeyens sprong gelijk een duracell-konijntje in het rond. Jan Porto-Carrero zeeg naar de grond en dankte Onze-Lieve-Heer. Ook de supporters dansten – sprongen in het rond – er werd gekust , elkaar omarmd - er werd gedanst en gezongen … zelfs hier en daar werd een traan weggepinkt!
Als held word je niet geboren – om held te worden, moet er geknokt worden – moet je doorzettingsvermogen hebben – moet je focus hebben – moet je tegenslagen overwinnen – moet je blijven knokken, zij aan zij met je onvoorwaardelijke vrienden … .
Jongens … jullie zijn vandaag helden geworden! Proficiat!
Den beker met de middelgrote oren … die is van … KSK Weelde.
Een héél grote dank aan het in grote getalen opgekomen supporters. Het blauw-witte legioen maakte vandaag mee het verschil.
